Όμορφοι άνθρωποι...

Βλέπουν ένα φίλο μετά από καιρό και συμπεριφέρονται, σα να ήταν μόλις χθες μαζί του...της Μαρίας Τζανή

Δεν χρειάζεται να ζητήσουν εξηγήσεις γιατί χάθηκε, στην αληθινή φιλία δεν χωράει η απολογία. Δεν επιτρέπουν στον εαυτό τους να χτίσει την ευτυχία του στην δυστυχία κάποιου άλλου ανθρώπου. Δεν κάνουν ποτέ κάτι που δεν θα ήθελαν να τους κάνουν. Γιατί «εκεί που ήσουν είμαι και εκεί που είσαι θα ‘ρθω».

Τους συναντάς καθημερινά, στο δρόμο, στην δουλειά, είναι γύρω σου.

Έμφυτα ευγενικοί, με μια παιδεία που δεν έχει σχέση με πτυχία και περγαμηνές.

Μιλούν με σεβασμό στον μεγαλύτερο τους και με ακόμα μεγαλύτερο σεβασμό στον πιο αδύναμο.

Προσφέρουν διαρκώς στους γύρω τους απλά γιατί το θεωρούν αυτονόητο. Δεν περιμένουν ανταπόδοση.

Βοηθούν διακριτικά αυτόν που έχει ανάγκη, προσπαθώντας να μην τον φέρουν σε δύσκολη θέση. Έχουν την ικανότητα να αντιληφθούν την δυσκολία του άλλου πριν καν ο ίδιος αποταθεί σε αυτούς. Κυρίως όμως δεν του υπενθυμίζουν ποτέ και με οποιοδήποτε τρόπο την βοήθεια αυτή. Μοιράζονται τα πράγματα τους γιατί τα υλικά αγαθά τους είναι αδιάφορα, «πλούτος» για αυτούς είναι η χαρά στα μάτια του ανθρώπου την στιγμή που τα μοιράζεται μαζί τους. «Άλλωστε η γενναιοδωρία στα υλικά αγαθά είναι αντικατοπτρισμός της γενναιοδωρίας των συναισθημάτων».

Βλέπουν ένα φίλο μετά από καιρό και συμπεριφέρονται, σα να ήταν μόλις χθες μαζί του. Δεν χρειάζεται να ζητήσουν εξηγήσεις γιατί χάθηκε, στην αληθινή φιλία δεν χωράει η απολογία.

Δεν επιτρέπουν στον εαυτό τους να χτίσει την ευτυχία του στην δυστυχία κάποιου άλλου ανθρώπου. Δεν κάνουν ποτέ κάτι που δεν θα ήθελαν να τους κάνουν. Γιατί «εκεί που ήσουν είμαι και εκεί που είσαι θα ‘ρθω».

Πολλές φορές δεν απαντούν στις άδικες κατηγορίες κάποιου όχι λόγω αδυναμίας αλλά γιατί γνωρίζουν ότι ο χρόνος είναι ο καλύτερος κριτής.

Κάνουν συνεχώς σχέδια, τους απασχολεί η επαγγελματική και κοινωνική εξέλιξη τους, την ίδια στιγμή όμως μπορεί να παρατήσουν τα πάντα για να βοηθήσουν ένα πληγωμένο ζώο που θα δουν μπροστά τους.

Kλείνουν τα μάτια όταν ακούν ένα όμορφο τραγούδι, γράφουν στίχους  σε χαρτοπετσέτες, απλώνουν τα χέρια στη βροχή. Ξέρουν ότι οι άλλοι μπορεί να τους θεωρούν παράξενους, ίσως και γραφικούς κάποιες φορές, όμως στ’αλήθεια δεν τους νοιάζει, ζουν για τους λίγους που θα τους καταλάβουν.

Αγκαλιάζουν τον βάτραχο τους χωρίς να περιμένουν να μεταμορφωθεί σε πρίγκιπα, τον αγαπούν για αυτό που είναι και για αυτό που κάνει τους ίδιους να γίνονται.

Όταν τους μιλάς σε κοιτούν βαθιά στα μάτια γιατί «ακούν» στ’ αλήθεια αυτά που τους λες και αυτά που θα ήθελες να τους πεις.

Ακούν με υπομονή και προσοχή τον ηλικιωμένο που τους μιλάει γιατί νιώθουν την ανάγκη του να είναι «παρών» και την δική τους να «μάθουν».

Είναι προστατευτικοί απέναντι σε πρώην φίλους και συντρόφους. Δεν μιλούν ποτέ άσχημα για αυτούς γιατί σέβονται το ότι υπήρξαν επιλογή τους στο παρελθόν και θεωρούν ότι εκθέτοντας τους, εκθέτουν τον ίδιο τον εαυτό τους.

 Όταν πληγωθούν δεν εκδικούνται αλλά σκέφτονται ότι «συμβαίνουν και αυτά», συγχωρούν, απελευθερώνονται και πάνε παρακάτω, σοφότεροι από πριν.

Χαμογελάνε εύκολα και αβίαστα και αντιμετωπίζουν με χιούμορ καταστάσεις όχι γιατί είναι ανόητοι αλλά γιατί ψάχνουν την θετική πλευρά της ζωής και η δύναμη τους είναι η αισιοδοξία.

Δεν φθονούν τον διπλανό τους, χαίρονται για την επιτυχία του και παίρνουν θάρρος και παράδειγμα ότι μπορούν να γίνουν και αυτοί καλύτεροι.

Δεν σχολιάζουν ποτέ αρνητικά κάποιον όταν είναι απών γιατί θέλουν να έχει την δυνατότητα να υποστηρίξει τον εαυτό του.

Είναι εχέμυθοι, τιμούν αυτόν που τους εμπιστεύτηκε ένα μυστικό και δεν μπαίνουν ποτέ στον πειρασμό να τον προδώσουν ακόμα κι αν αυτό λειτουργήσει προς όφελος τους.

Πιστεύουν αυτό που θα τους πεις όχι γιατί είναι αφελείς αλλά γιατί θεωρούν την καχυποψία αφετηρία πολλών αρνητικών συναισθημάτων.

Απεχθάνονται την μιζέρια και τον «ωχαδερφισμό» σε οποιαδήποτε μορφή τους και αδιαφορούν για τους «για όλα φταίνε οι άλλοι» ανθρώπους. Χάσιμο χρόνου.

Αναλαμβάνουν πάντα την ευθύνη των πράξεων τους, αναγνωρίζουν τα λάθη τους, δεν διστάζουν να ζητήσουν συγνώμη και δεν επιρρίπτουν ευθύνες σε άλλους για να νιώσουν αυτοί μια εικονική δικαιοσύνη γιατί το μυστικό της αληθινής γαλήνης βρίσκεται στην αλήθεια.

Αγαπούν με πάθος, διεκδικούν ό,τι αξίζει, είναι αφοσιωμένοι στους αγαπημένους τους, φεύγουν μακριά από ότι τους κάνει κακό, πονούν μόνοι τους και ψάχνουν για όλα την λύση και όχι την λήθη. Λυγίζουν αλλά ξανασηκώνονται πάντα, πιο δυνατοί από πριν,  γιατί  «καθετί στη ζωή για κάποιο λόγο συμβαίνει».

Εκτιμούν  την κάθε στιγμή της ζωής γιατί ξέρουν ότι είναι μοναδική και ανεπανάληπτη. Απολαμβάνουν κάθε μικρό πράγμα στην καθημερινότητα τους σαν μικρές πηγές ευτυχίας  γιατί «αν περιμένεις να συμβεί το ένα και μεγάλο γεγονός στη ζωή σου δεν θα είσαι ποτέ ευτυχισμένος, μονάχα εξαντλημένος από την ατελείωτη αναμονή και προσδοκία».

Αν όλα αυτά, ή έστω κάποια από αυτά, τα «βλέπεις» χωρίς να χρειάζεται να τα διαβάσεις εδώ, σε αυτό το κείμενο, είσαι το δίχως άλλο και εσύ ένας όμορφος άνθρωπος.

της Μαρίας Τζανή

πηγη

cretalive.gr