Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχαν οι εισηγήσεις που παρουσιάστηκαν την Τετάερτη το πρωί στην αίθουσα του Επιμελητήριου Λασιθίου στα πλαίσια της πρώτης προσυνεδριακή ημερίδας που είναι ενταγμένη στις εργασίες ενημέρωσης του κοινού για το συνέδριο Επαρωγή 2 που θα πραγματοποιηθεί τέλος Απριλίου στο ξενοδοχείο Miramare. Δύο εισηγήσεις παρουσιάστηκαν, η πρώτη είχε θέμα «Θεραπευτική σχέση & έκφραση ενσυναίσθησης: Πρόκληση ή ουτοπία; Αλληλεπίδραση θεραπευτών και εξυπηρετουμένων υπηρεσιών υγείας και πρόνοιας (ασθενών, συγγενών και φροντιστών) στο θεραπευτικό πλαίσιο» από την κα. Μένη Κουτσοσίμου, Πτυχιούχο Φιλοσοφικής Σχολής Ιωαννίνων (Φ.Π.Ψ.), MA-Master of Arts in Psychology του Πανεπιστημίου Sussex της Μ. Βρετανίας και Μεταπτυχιακό στην Κοινωνική Ψυχιατρική-Παιδοψυχιατρική της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Διδάκτωρ και Μεταδιδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και η δεύτερη με θέμα «Οι πολιτικές κοινωνικής φροντίδας των Ατόμων με Αναπηρία σε περιόδους οικονομικής ύφεσης»από τον κ. Δημήτρη Απίστουλα, Διοικητικό Επιστήμονα, απόφοιτο του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών, κάτοχο Μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών στη Διοικητική Επιστήμη και υποψήφιο Διδάκτωρ. Η κα. Κουτσοσίμου μίλησε για την διερεύνηση μιας από τις πλέον σημαντικές σχέσεις που δημιουργούνται κατά τη διάρκεια της ζωής, τη σχέση μεταξύ του ανθρώπου που μαθαίνει ότι νοσεί και του ανθρώπου που προσπαθεί να προσφέρει την κατάλληλη βοήθεια, μέσα από επαγγελματικούς χειρισμούς. «Μία βοήθεια, το περιεχόμενο της οποίας εσωκλείει δύο αλληλένδετα στοιχεία, τη γνώση που προσφέρεται για διαγνωστικό και θεραπευτικό σκοπό και τη σχέση μέσα στην οποία συντελείται αυτή η προσφορά. Η συνάντηση δύο προσωπικοτήτων, εξυπηρετούμενου και θεραπευτή υγείας αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της κλινικής πράξης. Στις μέρες μας, οι διαστάσεις που λαμβάνει η θεραπευτική διαδικασία, επιμερίζουν το φορτίο του αποτελέσματος στην ανάγκη άμεσης και ενεργούς συμμετοχής του εξυπηρετούμενου στην ανάρρωσή του. Παράγοντες όπως είναι η χρονική διάρκεια της κλινικής συνάντησης, η εμπειρία του θεραπευτή, η παρελθούσα εμπειρία του ασθενή από φορείς παροχής υπηρεσιών υγείας, ενδέχεται να οριοθετούν τη θεραπευτική σχέση σε ένα εξαρχής δεδομένο πλαίσιο με μερικώς προδιαγεγραμμένη πορεία. Ταυτόχρονα, παράγοντες μοναδικά εκφραζόμενοι σε κάθε θεραπευτική σχέση όπως είναι η διαμόρφωση ενός κλίματος κατανόησης και ενσυναίσθησης, η εγκαθίδρυση αμοιβαίας εμπιστοσύνης και η εύρεση κοινά αποδεκτών θεραπευτικών στόχων αποτελούν βασικά στοιχεία του ορισμού μίας θετικής έκβασης.
Ως απόρροια των παραπάνω ερμηνεύεται η στροφή του ερευνητικού ενδιαφέροντος στη μελέτη της θεραπευτικής σχέσης. Η σπουδαιότητα του ρόλου της έχει διευκρινιστεί μέσω ενός πειστικού αριθμού μελετών, όπου αλληλεπιδρά με άλλες διαστάσεις. Η σκιαγράφησή της αποτελεί πλέον μελλοντική πρόκληση, αν και η σημασία της στην ιατρική πράξη έχει επισημανθεί από την εποχή του Ιπποκράτη. Μία πρόκληση που δεν μπαίνει μόνο με όρους πολιτικής των συστημάτων υγείας, αλλά κυρίως σε επίπεδο δράσης ανθρωπίνων συστημάτων και σχέσεων.» είπε μεταξύ άλλων αποτυπώνοντας την πραγματικότητα – υποκειμενική και αντικειμενική – μέσω της παρουσίασης ερευνών και ατομικών ερμηνειών. Από την μεριά του ο δεύτερος ομιλητής, κ. Απίστουλας, στην εισήγησή του οριοθέτησε τη έννοια της κοινωνικής φροντίδας ως ένα πλέγμα οργανωμένων δραστηριοτήτων, αλλά και άτυπων παρεμβάσεων που σκοπεύουν στη διατήρηση, τη βελτίωση και την αποκατάσταση της ικανότητας ατόμων ή ομάδων να ανταποκρίνονται στις ανάγκες διαβίωσης και κοινωνικής συμμετοχής. Επιπλέον, παρουσίασε παρεμβάσεις της Ε.Ε. στον τομέα της κοινωνικής φροντίδας παραθέτοντας βασικά εργαλεία της Στρατηγικής Συνοχής 2007-2013, της Κοινοτικής Πολιτικής Ανάπτυξης και Απασχόλησης 2000-2010, της Ευρωπαϊκής Πολιτικής κατά των Διακρίσεων και της Στρατηγικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το 2020. Τέλος, έκανε αναφορά στις Σ.Υ.Δ. παραθέτοντας τις βασικές προσκλήσεις που αντιμετωπίζουν στο πλαίσιο ενός επιχειρησιακού σχεδίου ανάπτυξης για την περίοδο 2012–2020. Στο τελευταίο σκέλος της εισήγησης ανέφερε συγκεκριμένες προτάσεις ανάπτυξης των Σ.Υ.Δ. ορισμένες από τις οποίες προϋποθέτουν την τροποποίηση του υφιστάμενου νομικού πλαισίου.
Την ημερίδα χαιρέτησε ο πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μαρνέλος ο οποίος τόνισε στα λόγια του πως η πολιτεία και εκκλησία ιδιαιτέρα, στην πολυτάραχη εποχή μας πρέπει να προσέξουν τον άνθρωπο και να τον δουν ως πρόσωπο δηλαδή κοινωνία και επικοινωνία, και να προσπαθήσουν από κοινού να δώσουν λύσεις στα προβλήματα του σχετικά όχι μόνο με την σωματική και πνευματική ασθένεια του αλλά και για τον επιούσιο άρτο, την φροντίδα. «Είναι αδιαμφισβήτητο ότι η περίθαλψη και η φροντίδα των ασθενών και των προσώπων με αναπηρία ήταν και είναι ένα πολύ σημαντικό μέρος της Χριστιανικής φιλανθρωπίας.» είπε και ζήτησε να μην χάσουμε από τα μάτια μας ότι τα νοσηλευτικά ιδρύματα, τα θεραπευτήρια αλλά και το κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο ζούμε και συμβιώνουμε, είναι χώρος ουσιαστικής προσφοράς μας προς τον άνθρωπο. Τέλος τόνισε την συμβολή του ανθρώπου προς τον άνθρωπο και να μην μείνουμε στο επίπεδο των τυπικών και ψυχρών σχέσεων. Ο διοικητής του ΘΧΠΛ κ. Λευτέρης Μηλιός φανερά ικανοποιημένος δήλωσε στην ΑΝΑΤΟΛΗ πως η συγκεκριμένη προ ημερίδα ήταν ενταγμένη στην προσπάθεια ενημέρωσης τόσο των επαγγελματιών υγείας όσο και της τοπικής κοινωνίας. Ο ίδιος είπε ότι παρόμοιες προσπάθειες θα συνεχιστούν ώστε το 2ο συνέδριο που θα γίνει τέλη Απριλίου να έχει την επιτυχία του 1ου ώστε να πάει η πρόνοια έστω ένα σκαλοπάτι πιο πάνω.
ΘΑΝΟΣ ΚΟΡΟΜΠΥΛΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου